Η Συρία με τον Αχμέντ αλ-Σάρα: Οι Μειονότητες, οι Δυνάμεις και το Μέλλον της Χώρας
Μπορεί μια νέα ισλαμική ηγεσία να εγγυηθεί ειρήνη σε μια πληγωμένη πολυθρησκευτική κοινωνία;
Η Συρία μπαίνει σε μια νέα, κρίσιμη φάση μετά την ανάδειξη του Άχμεντ αλ-Σάρα ως προσωρινού προέδρου και την πρόσφατη άρση των αμερικανικών κυρώσεων. Ύστερα από πάνω από μια δεκαετία εμφυλίου πολέμου, καταστροφής και διεθνούς απομόνωσης, διαφαίνεται ένα παράθυρο ελπίδας για ειρήνη, σταθερότητα και ανασυγκρότηση. Η απόφαση των ΗΠΑ να άρουν πλήρως τις κυρώσεις τους προς τη Δαμασκό – σε μια αιφνιδιαστική στροφή της εξωτερικής τους πολιτικής – φέρνει ανακούφιση στον συριακό λαό, καθώς επιτρέπει την επιστροφή σε διεθνείς συναλλαγές, χρηματοδότηση και επενδύσεις.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε σε μερική χαλάρωση των δικών της περιοριστικών μέτρων, άροντας εμπόδια σε ενέργεια, μεταφορές και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, ενώ άλλες δυτικές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Αυστρία, εκφράζουν πλέον στήριξη σε περαιτέρω άρση κυρώσεων, ιδίως στον τραπεζικό τομέα. Ωστόσο, οι κυρώσεις που σχετίζονται με πρόσωπα και δομές του παλαιού καθεστώτος Άσαντ παραμένουν εν ισχύ.
Οι μειονότητες που διαμορφώνουν τη Συρία
- Οι Αλαουίτες, που διατήρησαν τον έλεγχο του κράτους για δεκαετίες μέσω της οικογένειας Άσαντ, σήμερα βρίσκονται σε ευάλωτη θέση. Αναζητούν νέες εγγυήσεις για την ασφάλεια και τη συμμετοχή τους στη νέα τάξη πραγμάτων.
- Οι Δρούζοι, με επίκεντρο το νότιο τμήμα της χώρας, διεκδικούν πολιτική αυτονομία και σεβασμό της θρησκευτικής τους ταυτότητας, προσπαθώντας να αποφύγουν νέες εντάσεις.
- Οι Κούρδοι, που απέκτησαν de facto αυτονομία στα βόρεια, παραμένουν ο πιο αμφιλεγόμενος πόλος: η νέα ισλαμική κυβέρνηση τούς αντιμετωπίζει με επιφύλαξη, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να τους βλέπει ως απειλή.
- Οι χριστιανικές κοινότητες, πληγωμένες από εκτοπισμούς και διώξεις, προσδοκούν επιστροφή στις εστίες τους με εγγυήσεις ασφαλείας και σεβασμό της παρουσίας τους.
Τι θέλει η κάθε πλευρά
Η νέα ηγεσία υπό τον αλ-Σάρα προσπαθεί να χτίσει ένα ισλαμικό κράτος με «ανοικτό πρόσωπο», υποσχόμενο ότι θα σέβεται τις μειονότητες και θα επιδιώκει πολιτική σταθερότητα. Η Τουρκία επιδιώκει να διατηρήσει τον έλεγχο στη βόρεια Συρία και να καταστείλει την κουρδική αυτονομία. Οι ΗΠΑ, άροντας τις κυρώσεις, επιχειρούν να επαναπροσδιορίσουν τη στρατηγική τους παρουσία στην περιοχή και να μειώσουν την επιρροή της Ρωσίας και του Ιράν. Το Ισραήλ, με τη σειρά του, παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, ιδίως στα Υψίπεδα του Γκολάν και σε ό,τι αφορά την παρουσία φιλοϊρανικών δυνάμεων.
Τι έρχεται
Η επόμενη πενταετία θα είναι καθοριστική. Αν η νέα συριακή κυβέρνηση κατορθώσει να προστατεύσει τις μειονότητες, να διασφαλίσει την ειρήνη και να επαναφέρει τη χώρα σε οικονομική τροχιά, η Συρία θα μπορούσε να μετατραπεί σε υπόδειγμα σταδιακής εξόδου από εμφύλιο χάος. Αν όμως αποτύχει να ενσωματώσει το σύνολο του πληθυσμού και να περιορίσει την ξένη επιρροή, το φάντασμα της διάλυσης θα παραμείνει παρόν.
Συμπέρασμα
Η Συρία είναι μια χώρα βαθιά διαιρεμένη, αλλά και με έναν λαό που επιθυμεί να ζήσει ειρηνικά, πέρα από εμφύλιες γραμμές και θρησκευτικές διαφορές. Η νέα σελίδα που ξεκινά δεν θα είναι εύκολη. Όμως, με διεθνή στήριξη, πολιτική βούληση και σεβασμό στη διαφορετικότητα, η χώρα ίσως καταφέρει να γυρίσει οριστικά την πικρή σελίδα του πολέμου και να χτίσει ένα μέλλον αντάξιο των λαών της.
Πηγές:


