“Οι Ασσύριοι (ܣܘܪ̈ܝܐ) δεν αφανίστηκαν ποτέ” – Η Ζωντανή Κληρονομιά Ενός Αρχαίου Λαού

Reading Time: 5 minutes

ܐܬܘܪ̈ܝܐ ܠܐ ܫܠܡܘ ܒܟܠ ܙܒܢܐ.
ܗܢܘܢ ܥܡܐ ܕܚܝܐ ܒܫܡܗ ܘܒܠܫܢܗ ܘܒܗܝܡܢܘܬܗ.

(Οι Ασσύριοι δεν αφανίστηκαν ποτέ. Είναι ένας λαός που ζει μέσα από το όνομά του, τη γλώσσα του και την πίστη του.)

Οι Ασσύριοι είναι ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής, με ρίζες που χάνονται στα βάθη της Μεσοποταμίας, κοντά στον Τίγρη και τον Ευφράτη. Παρά την πτώση του βασιλείου τους και τους αλλεπάλληλους διωγμούς, οι Ασσύριοι δεν εξαφανίστηκαν ποτέ. Επιβίωσαν ως λαός, κράτησαν τη γλώσσα τους, την πίστη τους και την ταυτότητά τους. Σήμερα, διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, συνεχίζουν να διεκδικούν την αναγνώριση της ιστορίας τους και το δικαίωμα στην πολιτισμική αυτοδιάθεση.

1. Η Ένδοξη Αρχαιότητα των Ασσυρίων

Η Ασσυριακή αυτοκρατορία αναπτύχθηκε ανάμεσα στον 25ο αιώνα π.Χ. και το 612 π.Χ., φτάνοντας στο απόγειο της δύναμής της με την ίδρυση της Νινευή και τη στρατιωτική της υπεροχή. Ήταν ένας λαός με βαθιά γνώση της διοίκησης, της αρχιτεκτονικής, των τεχνών και της αστρονομίας. Οι Ασσύριοι άφησαν πίσω τους μνημεία, επιγραφές και βιβλιοθήκες (όπως η περίφημη βιβλιοθήκη του Ασσουρμπανιπάλ) που μαρτυρούν τον υψηλό πολιτισμό τους.

2. Η Πτώση και η Αφανής Αντοχή

Με την καταστροφή της Νινευή από τους Βαβυλώνιους και τους Μήδους το 612 π.Χ., η αυτοκρατορία διαλύθηκε. Όμως ο λαός των Ασσυρίων δεν χάθηκε. Συνέχισαν να ζουν σε κοινότητες, αρχικά υπό την κυριαρχία των Περσών, αργότερα των Ελλήνων, των Ρωμαίων και των Αράβων. Ασπάστηκαν τον χριστιανισμό από τον 1ο αιώνα μ.Χ., διατηρώντας μια έντονη εκκλησιαστική και πνευματική παράδοση μέσω της Εκκλησίας της Ανατολής και αργότερα της Χαλδαϊκής και Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

3. Σφαγές, Διωγμοί και Εξόντωση

Βασικά στοιχεία της σφαγής:

Εθνοκάθαρση: Εκατοντάδες χωριά στη σημερινή νοτιοανατολική Τουρκία (Τουρ Αμπντιν, Χακιάρι, Βαν, Σιρτ) καταστράφηκαν.  

Δολοφονίες και βασανισμοί: Χιλιάδες άμαχοι σφαγιάστηκαν, γυναίκες και παιδιά απαγάγηκαν ή υποχρεώθηκαν σε εξισλαμισμό.  

Εξορία και λιμός: Οι επιζώντες αναγκάστηκαν σε θανάσιμες πορείες προς τη Συρία και το Ιράκ, όπου πέθαναν από πείνα και ασθένειες.  

Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων ποικίλουν, αλλά φτάνουν τους 300.000 νεκρούς (σχεδόν το 50% του τότε ασσυριακού πληθυσμού).  

Το Τραύμα και η Μνήμη της Γενοκτονίας

Η Σεϊφό παραμένει μια ανοιχτή πληγή για τους Ασσύριους:  

– Διαχρονικό τραύμα: Πολλοί επιζώντες έζησαν ως πρόσφυγες στο Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβανό, όπου ίδρυσαν νέες κοινότητες. Η ιστορία τους, ωστόσο, συχνά αγνοήθηκε διεθνώς, σε αντίθεση με την Αρμενική Γενοκτονία.  

– Έλλειψη αναγνώρισης: Η Τουρκία αρνείται ακόμα τη γενοκτονία, ενώ μόνο λίγες χώρες (όπως η Σουηδία, η Αρμενία και η Γερμανία) την έχουν επίσημα αναγνωρίσει.  

– Ετήσιες επετείους: Στις 24 Απριλίου (ημέρα μνήμης και για τους Αρμένιους), αλλά και στις 7 Αυγούστου (επέτειος της σφαγής του Σιμμέλ), οι Ασσύριοι οργανώνουν πορείες και εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο.  

4. Η Ασσυριακή Διασπορά και η Μαρτυρία των Ζώντων

Η διασπορά των Ασσυρίων, που ξεκίνησε μαζικά τον 20ό αιώνα, τους έφερε σε κάθε γωνιά του κόσμου: ΗΠΑ, Καναδά, Σουηδία, Αυστραλία, Γερμανία, Ελλάδα. Σύγχρονες μαρτυρίες Ασσυρίων αποκαλύπτουν τον πόνο της απώλειας, αλλά και τη βαθιά περηφάνια για την καταγωγή τους. Ένας Ασσύριος από τη Σουηδία αναφέρει: «Δεν έχω δει ποτέ την πατρίδα των προγόνων μου, αλλά τη φέρω μέσα μου με κάθε προσευχή που λέω στα Αραμαϊκά».

5. Γλώσσα και Πολιτισμική Ταυτότητα

Οι Ασσύριοι διατηρούν τη γλώσσα τους – νεοαραμαϊκές διαλέκτους, που κατάγονται απευθείας από τα αρχαία Αραμαϊκά, τη γλώσσα του Χριστού. Παρά τις πιέσεις αφομοίωσης, η γλώσσα μιλιέται ακόμα σε κοινότητες και διδάσκεται σε σχολεία της διασποράς. Η ταυτότητα τους είναι συνυφασμένη με τη χριστιανική τους πίστη, τα έθιμα τους και τη συλλογική μνήμη της Ασσυριακής αυτοκρατορίας.

6. Αγώνες για Αναγνώριση και Οργανώσεις

Οι Ασσύριοι δίνουν συνεχείς μάχες για την αναγνώριση της γενοκτονίας τους, την προστασία των δικαιωμάτων τους στις πατρογονικές τους εστίες (όπως η πεδιάδα της Νινευή στο Ιράκ), και την πολιτική εκπροσώπηση. Υπάρχουν δεκάδες οργανώσεις όπως:

• Assyrian Aid Society

• Assyrian Universal Alliance

• Nineveh Plain Protection Units (NPU)

• Assyrian Policy Institute

που εργάζονται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, την εκπαίδευση, τη φιλανθρωπία και τη διατήρηση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.

Συμπεράσματα

Οι Ασσύριοι δεν είναι ένα λαός του παρελθόντος – είναι ένας λαός του παρόντος με ελπίδα για το μέλλον. Μέσα από τις στάχτες της Ιστορίας, την επιβίωση των παραδόσεων, της γλώσσας και της πίστης τους, οι Ασσύριοι συνεχίζουν να ζουν, να αντιστέκονται και να θυμίζουν στον κόσμο πως κάποιες ρίζες είναι πολύ βαθιές για να κοπούν.

Παρά τη γενοκτονία, τις διώξεις και τη διασπορά, δεν έχουν εξαφανιστεί. Η μνήμη της Σεϊφό, η προσπάθεια διατήρησης της γλώσσας και η πνευματική αντίσταση μέσω της χριστιανικής πίστης τους κρατάει ζωντανή την ελπίδα για ένα μέλλον όπου θα αναγνωριστούν.  

Η ιστορία τους είναι μια ιστορία επιβίωσης, αλλά και μια προειδοποίηση για τον κίνδυνο της λήθης. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να αναγνωρίσει το τραύμα τους, γιατί, όπως λέει ένα ασσυριακό ρητό:  

*”Ένας λαός χωρίς μνήμη είναι ένας λαός χωρίς μέλλον.”*